Цяжкі заслона апусцілася.
Натоўп пранізліва крычала,
А я, прыніжаны, маўчаў
затым, што ты пляскала ў далоні.
І гэты вычварны акцёр
Паслаў табе прывітанне нечаканы,
І кінуў дзёрзкі, прагны позірк
Да тваіх плячах духмяным!
але няма! даволі! Божа мой!
Стаміўся я рэўнасцю мучыцца! –
навядзі маску! смейся! спявай!
ты, сэрца, можаш разарвацца!
9 жнівень 1899
З. Трубицыно
