Wtedy, kiedy dusza drży…

Wtedy, kiedy dusza drży
Nadmiar życiowych alarmów,
W niektórych odległe obszary świecą
mi swoje, odległy, hala.

I dążyć do głowy niepokojąca
Od burz resztę życia,
Ale to szczęście jest niemożliwe,
Aby salach swojej trudnej drodze.

Nie świeci promień zimno,
Lśniące złote kopuły,
Dostępne tylko wolna dusza,
Nie kojarzącego próżności.

Po prostu oślepiać blask
Przyzwyczajony do wizje skrócie,
I zraniony przez cierpienie
brama dusza z powrotem

I będzie żyć, i będzie widać
ty, skvozyaschuyu dala,
Tylko meaner nienawiści
Sposób nienawistny ziemia.

Oceniać:
( 1 oszacowanie, średni 5 od 5 )
Podziel się z przyjaciółmi:
Alexander Blok
Dodaj komentarz