Але ў каміне дозвенели
вугольчыкі.
Для okoshkom краёў
агеньчыкі.
І на непагоднае моры тонуць
караблі.
І над паўднёвым морам стогнуць
журавы.
Павер мне, ў гэтым свеце сонца
Больш няма.
Верь толькі мне, начны сэрца,
Я - паэт!
Я, якія хочаш, казкі
распавяду,
І, якія хочаш, маскі
прывяду.
І пройдуць любыя цені
пры агні,
Дзіўных нарысы бачанняў
На сцяне.
І любы калені схіліць
прад табой…
І любы кветка ўпусьціць
блакітны…
9 студзень 1907
