Вось яна - у наляцелі хвалі
Распылалась апошняю помстай,
У чароце прабегла на дне
Вячэрняй чырвонаю весткай.
Але марная вабны нарад;
Полюбуйся на светлыя латы:
На карме нерухома стаяць
Звернутыя грудзьмі да заходу.
Ты не бачыш спакойных цьвярдыняў,
Нам не страшныя твае непагадзі.
Дагарае факел Закінь
У ціхамірныя, сінія вады.
24 снежні 1902
