Сонны ўздых анямелі хвалі
Дыхае з мора, дзе шэры маяк
Указаў маракам хуткае месца,
Раскудлачыў у паднябесся сцяг.
Там запалілася апошні ліхтар,
Азараючы таямнічы маўляў.
Там карабель ўзвышаўся, як цар,
І ўчора ў акіян адышоў.
Ледзь шарэлі яго ветразі,
Выносячы ўрачыстасць у акіян.
Я пакорліва глядзеў у нябёсы,
Дзе Яна шчодрылася туман.
Я ўбачыў якія глядзяць у цьвердзь -
З незямным абрысам рук.
Здалёк мне здалося Смерць,
Ўзводзілі цяжкі гук.
Там спяваюць сярод шэрых камянёў,
У адгалоскі мудрагелістых пен -
Переплески далёкіх мораў,
Галасы карабельных сірэн.
26 мая 1904
