Як расце трывога да ночы!
ціха, холадна, цёмна.
сумленне мучыць, жыццё клапоча.
На месяц зірнуць няма мачы
Скрозь марозны акно.
Нешта ў свеце адбываецца.
Раніцай страшна мне раскрыць
ліст газетны. Хто-небудзь хоча
з'явіцца, хтосьці блукае.
Іль - раздумаў, можа быць?
госць бяссонны, падлогу рыпучы?
брат, ці не ўсё мне роўна!
Зноў пасябраваў з карчомнай скрыпкай,
Манатоннай і напеўнай!
Зноў я буду піць віно!
Ўсё роўна, не хопіць сілы
Дабрысці да канца
З цвярозай, хлуслівы усмешкай,
За якой - страх магілы,
неспакой мерцвяка.
30 снежні 1913
