З-за чаго я і сам усё Грустно
І хваравіцей што ні дзень?..
раманс
З-за чаго я задуменны хаджу,
З-за чаго па начах у цішыні
Ліхаманкава дум ня буджу,
З-за чаго я не плачу ў сне?..
Самотнаму дарог супакой,
Але яшчэ бясконца падабаецца больш, чым
Мімалётная ласка парой,
Мімалётная дума пра яе…
Ўсё пра яе б цяпер успамінаць,
Адзінокія дні упрыгожваць,
Бясконцага волю даваць
І гадаць б пра мілай, гадаць…
З-за чаго я задуменны і ім…
З-за чаго мае песні хворыя…
адказвай, адказвай мне, навошта
Гэтыя вечна-тужлівыя сны?..
19 жнівень 1899
