Приветный Лель, не чакаю світання,
Але бачу дзівосны бляск удалечыні;
Скажы мне, Лель, не сонца ль гэта
За краем мёртвай зямлі?
Навошта ж, Лель, ты будишь рана
нас, не гатовых ў сонны гадзіну
прыняць багіню, з туману
Світанак апорную для нас?
Яшчэ не час сонцу верыць;
нам, бедным жыхарам светаў,
Не ацаніць і ня вымераць
Яго боскіх дароў.
яно ўзыдзе, патокам святла
нас, напаўсонным, аслепіць,
І толькі несмяротны дух паэта
Да яго ў абдымкі адляціць…
29 студзень 1900
