Ты свята, але я Табе не веру,
І даўно ўсё ведаю наперад:
будзе дзень, і адчыняцца дзверы,
Чарада белая пройдзе.
будуць страшныя, будуць несказанны
Незямныя маскі асоб…
Буду я прасіць у Цябе: асанна!
вар'ят, размах ніцма.
І тады, падняўшыся вышэй тлену,
Ты адкрыеш Прамяністы Аблічча.
І, свабодны ад зямнога палону,
Я пралью ўсё жыццё ў апошні крык.
29 Кастрычніка 1902
