Твая навальніца мяне памчала
І перакуліла мяне.
І трэба мною ціха ўстала
Сінь паміраючага дня.
Я на зямлі, навальніцай змятыя
І перакулены ляжу.
І чую далёкія грымоты,
І бачу вясёлкі мяжу.
Ўзыду па ёй, па сямікаляровую
І незаплямленай шляху -
З усмешкай ціхай і приветной
Глядзець у вочы тваёй навальніцы.
лістапада 1906
