Калі дакучную стогны
Маёй душы пачуеш ты,
Захоўвай сарамлівасці законы
Дзеля духмянасьці прыгажосці.
Не забывай, што бязлітасна,
За кожны жалю парыў,
Табе адплацяць помстай прагнай,
Тваё мінулае забыўшыся…
Ты нявартая апраўданнем,
Калі за дурную мару,
За імгненне кароткі спачуваннем
Прыносіш ў ахвяру прыгажосць.
10 лістапада 1899
