Ты адрозніш яе на піры:
Сядзіць задуменная яна,
І позірк лунае ў ясным свеце,
У далёкім царстве мрояў і сну.
Калі вакол віно струменіцца,
звіняць келіхі, рогат, шум…
Якая ў ёй мара тоіцца,
Якіх поўная нябачных дум?..
А калі ўступіць у размовы
І голас пяшчотны прагучыць,
Змаўкаюць легкадумныя хоры,
І баль зайздросна маўчыць…
Калі ж песню пачынае,
Яе напеў бянтэжыць баль,
І голас сумны адлятае
У далёкі, дасканалы свет.
Млада Мэры - не першы раз
Чумы засмучае цяжкі гне…
Кідае кучары залатыя,
Ціхенька плача і спявае.
24 ліпеня 1899
