Выдаленыя ад свету на могілках
Мы зноў з табой, негаданно мярцвяк.
Ты перайшоў у апошні жыллё,
Я ўсё ў пылу, але бачу свой канец.
там, ў сіні, мы сустрэнем нашы зоры,
Усе нашы сны працягнуцца наяве.
Я за табой, павер, мой мілы, неўзабаве
За тым жа сном ў неабсяжнасць паплыву.
22 студзень 1902
