Скрозь шэры дым ад краю і да краю
барвяны святло
кліча, кліча да нечуванай раі,
Але раю - няма.
Пра што ў гэты імгле вар'яцкай, чырвона-шэрай,
званы,
Пра што абвяшчаюць з нязбытнай верай?
Бо імгла - усё імгла.
І чым ён гучней спрачаецца з імгою будняў,
Гэты бяздзейны звон,
Тым здаецца Жалезны, neprobudneй
Мой мёртвы сон.
30 красавік 1912
