Відаць дні залатыя прыйшлі.
Усе дрэвы стаяць, як у ззянні.
Ноччу холадам вее з зямлі;
Раніцай белая царква удалечыні
І блізкая і зразумелая абрысы.
Усе спяваюць і спяваюць удалечыні,
Хто спявае - не разумею; а здавалася,
Быццам да вечара там, на рацэ -
У чароце Ці, у сухі осокé -
І знаёмая песьню раздавалася.
Толькі я не хачу пазнаваць.
Ды і песням знаёмым не веру.
Усё адно - мне спевака не понять…
Ці ад сябе хаваць
фатальную страту?
24 жнівень 1901
