У глыбокім змярканні сабора
Прачытаны мною скрутак твой:
Твой голас - толькі стогн з хору,
Стогн працяглы і глухі.
І выпрабаваць цябе мне трэба:
Іх шмат, якія шукаюць мяне,
якiя не паўтараюцца погляду,
нязгаснага агню.
І вось табе зваротны скрутак
На тым жа месцы, на сцяне,
для гэтага, што шмат гарачых катаванняў
Даведаўся ты на шляху да мяне.
Хто я, ты доўга не даведаешся,
Начамі вачэй ты не сомкнешь,
ты, можа быць, як воск, растануць,
ты сьмерцю, можа быць, памрэш.
Твае стогнах і пакуты,
Туга твая - што мне да іх?
Ты - толькі смутны бачанне
Светаў далёкіх і глухіх.
глядзі, ты багата ль варты?
глядзі, Які нікчэмны ты і слабы,
Баязлівы і невядомы воін,
Лянівы і ліхі раб!
І калі аддаленым рэхам
Да мяне дойдзе твой ўздых «кахаю»,
Я грамавым халодным смехам
цябе, як бізуном, няміласці!
25 мая 1908
