Я выразаў кій з дуба
Пад ласкавы шэпт завірухі.
Адзення бедныя і грубыя,
Аб, як нявартыя сяброўкі!
але знайду, і жабрак, дарогу,
выходзь, марозную сонца!
Проброжу ўвесь дзень, Любоў да Бога,
Вечарам пастукае ў акенца…
І адкрые белай рукою
Патайныя дзверы перад мною
маладая, з залатым касой,
З яснай, адкрытай душою.
Месяц і зоркі ў косах…
«Уваходы, мой царэвіч приветный…»
І бедны дубовы кій
Свеціць slezoj samocvetnoj…
25 сакавік 1903. Благавешчанне
