2
паглядзіце, вось бяссільны,
Не ўмее ён жыццё выратаваць,
І яна, як дух магільны,
Цяжка дрэмле пад замком.
У блакітным марозным зборы
Так сплюшчанага дыск хворы,
Запляваная ўсё ў прыродзе
нясцерпнай жаўцізной.
Сыходзь і ты. даволі
ты цярпеў, няшчасны сябар,
Ад яго тугі міжвольнай,
Ад яго мімавольных мук.
то, што было, Мінуўшы,
Ваша доля на ўсе падобны:
Сэрца да праўды парывае,
Але яго зламала хлусня.
30 снежні 1913
3
Ўсё адбылося па пісаных:
Астудзілі юны запал,
І канец зачараванне
паступова наступіў.
Быў у чаду, Я чую дзяцей,
Суцяшаўся мукой пекла,
Пералічыў усе словы,
Але - балела галава…
доўга, жаласна хварэла,
Цела ціха халадзела,
прачнуўся: трыццаць гадоў,
Хоп-пахвала, - а сэрца няма.
Сэрца - фарбаваны мярцвяк.
І, калі надышоў канец,
Ён знайшоў вельмі банальнай
Смерць душы сваёй сумнай.
30 снежні 1913
