4
Калі няўзнак ў нядзелю
Ён душу сваю страціў,
У ДОКАЗНАЯ не ішоў аддзяленнях,
Сведак ён не шукаў.
А было іх, зрэшты, нямала:
Дваровы шчанюк галасіў,
У варотах старая стаяла,
І дворнік на гарбату папрасіў.
Калі ж ён павольна выйшаў,
падняўшы каўнер, з варот,
Тарашчыў спачувальна з даху
Бельмы обмызганный кот.
Ты думаеш, таксама сведка?
Так ён і адкажа табе!
У такой жа гульба
яго дабрачыннасць!
30 снежні 1912
5
Прыстаў да мяне жабрак дурань,
Ідзе па пятах, як знаёмы.
«Дзе грошы твае?»-« знёс у карчму ». –
«Дзе сэрца?»-« закінуць у вір ».
«Чаго ж табе трэба?»-« Таго,
Каб стаў ты, як я, шчыры,
Як я, у прыніжэньне, smirenen,
А больш за, мой сябар, нічога ».
«Што лезеш ты ў сэрцы чужое?
ідзі, праходзіць, бокам!»-
"Ты думаеш, мілы, нас двое?
дарэмна: глядзі, азірніся…»
І праўда (ну, задаў задачу!)
Гляджу - паблізу мяне нікога…
У кішэню паглядзеў - нічога…
Зірнуў у сваё сэрца… і месца.
30 снежні 1913
