7
Шлях знаёмы і перш нядоўгі
У гэтую раніцу крамяністыя і цяжкі.
Я ўступаю на бераг пустынны,
Дзе застаўся мой дом і асёл.
Ці я заблукаў у тумане?
Ці хто-небудзь жартуе са мной?
няма, я памятаю камянёў абрысы,
Худы куст і скалу над вадой…
Дзе ж дом? - І слізгальнай нагою
Спатыкаюся аб кінуты лом,
цяжкі, іржавы, пад чорнай скалою
Які зацягнуўся мокрым пяском…
Размахнуўшыся рухам знаёмым
(Ці ўсё яшчэ гэта ў сне?),
Я ўдарыў заржаўленай ломам
Па слаіста каменю на дне…
І адтуль, дзе шэрыя спрут
Пахіснуліся ў Лазурнай шчыліны,
Закарабкался краб всполохнутый
І сеў на пясчанай мялі.
Я пасунуўся, - ён прыўзняўся,
Шырока разяўляючыся клюшні,
Але зараз жа з іншым сустрэўся,
Пабіліся і прапалі яны…
А са сцежкі, пратаптанай мной,
там, дзе хаціна перш была,
Стаў спускацца працоўны з кіркай,
Падганяючы чужога асла.
6 студзень 1914 – 14 Кастрычніка 1915
