4
Зноў з векавымі тугою
Прыгнуўся да зямлі ковыли.
Зноў па туманнай ракою
Ты кличешь мяне здалёк…
памчаліся, прапалі без вестак
Стэпавых жарабіц табуны,
Развязаныя дзікія страсці
Пад ярмом недасканалай месяца.
І я з векавымі тугою,
Як воўк пад недасканалай месяцам,
Не ведаю, што рабіць з сабою,
Куды мне ляцець за табой!
Я слухаю Рокатаў сечы
І трубныя крыкі татараў,
Я бачу над Руссю далече
Шырокі і ціхі пажар.
Ахоплены тугою магутнай,
Я рыщу на белым кані…
Сустракаюцца вольныя хмары
Ць імглістым начны вышыні.
Уздымаюцца светлыя думкі
У разадранае сэрцы маім,
І падаюць светлыя думкі,
Спаленыя цёмным агнём…
«зьявіся, маё дзівоснае дзіва!
Быць светлым мяне навучы!
Ўздымаецца конская грыва…
За ветрам заклікаюць мячы…»
31 ліпеня 1908
5
І імгою бед захапляльных
Будучы дзень завалакло.
вл. Салаўёў
Зноў над полем Куліковым
Ўзышла і змарнатравілі імгла,
І, нібы воблакам суровым,
Будучы дзень завалакла.
За цішынёю беспрасыпным,
За разліваюць імглой
Не чуваць грому бітвы цудоўнай,
Не відаць маланкай баявой.
Але пазнаю цябе, пачатак
Высокіх і мяцежных дзён!
Над вражьей стане, як бывала,
І плёскат, і трубы лебедзяў.
Не можа сэрца жыць спакоем,
Нездарма хмары сабраліся.
даспех цяжкі, як перад боем.
Цяпер твой час надышоў. - Маліся!
23 снежні 1908
