старое
1-ое Мая.
краўся
ўпотай
за апошнія дамы я.
касіў вочы:
дзе жандар,
дзе казак?
працоўны
у кепцы,
у руцэ -
пяро.
сыходзіліся -
і далей,
буркнуўшы пароль.
за Сакольнікі,
злодзеямі,
хеўрай,
хаваліся
самой
глухой лужком.
спяшаліся
надзейных
у дазор запречь.
адмахваліся
хутка
нягучную гаворка.
Рванув
з-за пазухі
чырвоны сцяг,
ішлі
і купка
блузы за намі.
хруснуў
куст
пад нагу каня.
- У турму!
пад шашкі!
Скрозь свіст нагаек! -
Але мы
безнадзейнасць
ня джала нудой,
мы ведалі -
для нас
свет завадской.
Мы ведалі -
прэсуе
хвіліна гэтая
працоўных,
жабракоў
цэлага святла.
І ведаў
сцяганосец,
пад шашкай асеўшы,
што кроў яго -
самы
найдакладнейшая пасеў.
надыдзе -
тых, хто прыйшоў не злічыць пайменна -
мильонами
чырвоныя
ўстануць сцягі!
І выйдуць
у атацы
стагоддзяў і эр
незлічоныя сілішчу
SS SS Er.
