слава, слава, Слава героям!!!
Зрэшты,
ім
даволі ўзьнесьлі даніны.
Цяпер
пагаворым
аб дрэні.
Уціхамірыліся буры рэвалюцыйных лон.
Зацягнулася цінай савецкая мешаніна.
І вылезла
з-за спіны РСФСР
мурло
мешчаніна.
(Мяне не зловіце на слове,
я зусім не супраць мяшчанскага саслоўя.
мяшчанам
без адрознення класаў і саслоўяў
маё славаслоўе.)
З усіх неабсяжных расійскіх ніў,
з першага дня савецкага нараджэння
яны сабраліся,
спехам апярэнне перамяніў,
і заселі ва ўсе ўстановы.
Намозолив ад пяцігадовага сядзення зады,
дужыя, як рукамыйніцы,
жывуць і дагэтуль -
цішэй вады.
Звілі утульныя кабінеты і спальню.
І ўвечары
тая ці іншая брыда,
на жонку,
за піяніна якая навучаецца, гледзячы,
кажа,
ад самавара размарыла:
«Таварыш Надзя!
Да свята прыбаўка -
24 тысячы.
тарыф.
крыніца,
і завяду я сабе
ціхі акіян,
каб з штаноў
выглядваць
як каралавы рыф!»
І Надзя:
«І мне з эмблемамі сукенкі.
Без сярпа і молата ня паказвайся ёй у святле!
У чым
сёння
буду фигурять я
на балі ў Revvoens?!»
На сценцы Маркс.
рамачка ала.
На «Вестках» лежачы, кацяня грэецца.
А з-пад потолочка
верашчала
ашалелая канареица.
Маркс са сценкі глядзеў, глядзеў ...
І раптам
у разанул гнілі,
ды як крычаць:
«Аблытаць рэвалюцыю дробязямі жыцця ніткі.
Страшней Урангеля абывацельскі побыт.
хутчэй
галавы канарэйка згарніце -
каб камунізм
канарэйкамі ня быў пабіты!»
[1920-1921]
