(пры атрыманні «Апошніх вершаў»)
Жанчына, вар'яцкая ганарліўка!
Мне зразумелы кожны ваш намёк,
Белая вясновая гарачка
Усімі гнеў бразганне якіх чуваць радкоў!
Усе словы - як нянавісці джала,
Усе словы - як колючыя сталь!
Атрутай напоены кінжала
лязо цэлую, гледзячы ў далеч…
Але ў далі я бачу - мора, мора,
Велічэзны нарыс новых краін,
Голас ваш не чую ў грозным хоры,
Дзе гудзе і вые ўраган!
страшна, салодкі, непазбежна, трэба
Мне - кідацца ў многопенный вал,
Вам - зялёнавокі Наяда
спяваць, плёскацца ў ірландскіх скал -
Высока - над намі - над хвалямі, –
Як зара над чорнымі скаламі -
Вее сцяг - Интернацьонал!
1 чэрвень 1918
