5
Вокны ілжывыя на небе чорным,
І пражэктар на старажытным палацы.
Вось праходзіць яна - уся ў узорных
І з усмешкай на смуглым твары.
А віно ўжо каламуціць мае погляды
І па жылах агнём разлілося…
Што мне праспяваць у гэты вечар, сіньёра?
Што мне праспяваць, каб вам салодка спалася?
чэрвень 1909
6
Пад спёкай фларэнтыйскай ляноты
Яшчэ бядней пачуццём ты:
Маўчаць царкоўныя прыступкі,
Квітнеюць нерадостно кветкі.
Так беражы рэшту пачуцці,
Захоўвай хоць творчую хлусня:
Толькі ў лёгкім чоўне мастацтва
Ад нуды свету уплывешь.
17 мая 1909
