Boris Sadovskomu
świecące kulki, Zachwycać się
Wysłać w przestrzeń kosmiczną ogromne belki,
I długi ciemny cień stożka
W innej przestrzeni, aby rzucić piłkę.
To jest nasz świat bez początku.
Ten stożek - nasz ziemski noc.
Za nim - znowu, eter ponownie
Planeta stopić złoto…
I boję, moja miłość,
Twoje oczy błyszczące:
fatalny dzień, straszna noc
Promieniowanie nicości.
6 styczeń 1912
