(У АЛЬБОМ Чукоўскага)
верш, прыпісваецца У. Брюсова
Слізгалі мы шляхам трамвайных:
Я газа са службы нёс,
Яе - з стараннасцю надзвычайных
суправаджаў, як тыгр, матрос.
Стан шчыльны панны краснорожей
Апрануў каракульный жакет,
Матросам зняты разам са скурай
З прахожай дамы ў гадзіну перамог.
Аж да каленяў цяклі чаравікі,
Ўяўлялі ікры выгляд палены,
Погляд спакуслівай кретинки
свяціўся, як ацэтылен.
Калі мы апынуліся побач,
Нейкі дзёрзкі спадар
Апёк яе гэтак гарачым поглядам,
Што ледзь не спаліў мой газа.
І я, прадчуваннем ўсхваляваны,
Прачытаў у вачах яе адказ,
Што ён - даўно деклассирóван
І што яму - літасьці няма.
І мы прайшлі па равоў і крызе,
Яна - туды, а я - сюды…
Я ведаў, што з гэтым спадаром
Ня сустрэнуся больш ніколі.
10. XII. 1919
