II
Пара забыцца поўным шчасця сном,
Даволі нас раздзірала жарасная асалода…
супакой ўсюды. Ты чуеш: за акном
Нам салавей прарочыць шчасце?
Цяпер аднаго кахання поўныя сэрца,
Аднаго кахання і пяшчоты салодкай.
Усю ноч хачу я плакаць без канца
З табой удваіх, ад усіх крадком.
Аб, плач, мой сябар! Сляза туманіць позірк,
І змрок ночы рухаецца туманна…
Глядзі ў акно: заснуў маўклівы бор,
Ківаючы галінамі таямніча і дзіўна.
Хачу я плакаць… Плач маёй душы
Тваёю запалам не спыніцца…
У нямой, салодкай, таямнічай цішыні
Песьня салаўіная нясецца…
вясна 1898
III
Хай світанак глядзіць нам у вочы,
Салавей спявае начны,
Хай хоць раз у змроку начным
Обов твой стан рукой.
І човен пойдзе, хістаючыся
У доўгіх цёмных чароце,
Ты прильнешь да мяне, робячы ласку,
З гарачай запалам на вуснах.
спявай каханне, хай з дзівоснай песняй
Голас ліецца ўсё мацней,
ты выдатней, ты прыгожага,
Чым апоўначы салавей!..
можа 1898
