Імя Пушкінскага Дома
У Акадэміі Навук!
Гук зразумелы і знаёмы,
Не пусты для сэрца гук!
Гэта - звон крыгаходу
На ўрачыстай рацэ,
пераклічка парахода
З параходам удалечыні.
Гэта - старажытны Сфінкс, што пазірае
Услед марудлівасць хвалі,
вершнік бронзавы, letyashtiy
На нерухомай скакуноў.
Нашы гарачыя смутку
Над таямнічай Нявой,
Як мы чорны дзень сустракалі
Белай ноччу агнявой.
Што за палымяныя далі
Адкрывала нам рака!
Але не гэтыя дні мы клікалі,
А будучыя стагоддзя.
Прапускалі дзён панурае
кароткачасовы падман,
Пачыналі дзён будучых
Сіне-ружовы туман.
Пушкін! таемную свабоду
Спявалі мы ўслед табе!
Дай нам руку ў непагадзь,
Дапамажы у нямым барацьбе!
Ня тваіх Ці гукаў слодыч
Натхняла ў тыя гады?
Хіба гэта не твая, Пушкін, радость
Акрыляла нас тады?
Вось навошта такі знаёмы
І родны для сэрца гук -
Імя Пушкінскага Дома
У Акадэміі Навук.
вось навошта, у гадзіны заходу
Сыходзячы ў начную цемру,
З белай плошчы Сенату
Ціха кланяюся яму.
5 лютага 1921
