1
Добры доктар Айбаліт!
Ён пад дрэвам сядзіць.
Прыходзь да яго лячыцца
І карова, і воўк,
І жук, і чарвячок,
І мядзведзь!
Усіх выгаіць, вылечыць
Добры доктар Айбаліт!
2
І прыйшла да Айбаліта ліса:
«Ой, мяне ўкусіла аса!»
І прыйшоў да Айбаліту барбос:
«Мяне курыца дзяўбнула ў нос!»
І прыбегла зайчыха
І закрычала: «Месяц, месяц!
Мой зайчык патрапіў пад трамвай!
Мой зайчык, мой хлопчык
Патрапіў пад трамвай!
Ён бег па дарожцы,
І яму перарэзала ножкі,
І зараз ён хворы і кульгавы,
Маленькі заінька мой!»
І сказаў Айбаліт: «Не бяда!
Падавай яго сюды!
Я прышыю яму новыя ножкі,
Ён зноў пабяжыць але дарожцы ».
І прынеслі да яго зайку,
Такога хворага, кульгавы,
І доктар прышыў яму ножкі,
І заінька скача зноў.
А з ім і зайчыха-маці
Таксама пайшла танчыць,
І смяецца яна і крычыць:
«Ну, Дзякуй цябе. Айбаліт!»
3
Раптам аднекуль шакал
Ускочыў на кабылу:
«Вось вам тэлеграма
Ад Гіпапатама!»
«Прыязджайце, доктар,
У Афрыку хутчэй
І ратуйце, доктар,
Нашых малых!»
"Што такое? Няўжо
Вашыя дзеці захварэлі?»
"Так, так! У іх ангіна,
Шкарлятына, халера,
Дыфтэрыя, апендыцыт,
Малярыя і бранхіт!
Прыходзьце ж хутчэй,
Добры доктар Айбаліт!»
«Добра, добра, пабягу,
Вашым дзецям дапамагу.
Толькі дзе ж вы жывяце?
На гары ці ў балоце?»
«Мы жывем на Занзыбар,
У Калахары і Сахары,
На вяршыні Фернанда-По,
Дзе гуляе Гіпа-па
Па шырокай Лімпапо ».
4
І ўстаў Айбаліт, пабег Айбаліт.
На палях, але лясам, па лугах ён бяжыць.
І адно толькі слова паўтарае Айбаліт:
«Лімпапо, Лімпапо, Лімпапо!»
А ў твар яму вецер, і снег, і горад:
«Гэй, Айбаліт, вяртацца!»
І ўпаў Айбаліт і ляжыць на снезе:
«Я далей ісці не магу».
І зараз жа да яго з-за ёлкі
Выбягаюць касматыя ваўкі:
«Сядай, Айбаліт, верхам,
Мы жыва цябе давязем!»
І наперад паскакаў Айбаліт
І адно толькі слова паўтарае:
«Лімпапо, Лімпапо, Лімпапо!»
5
Але вось перад імі мора -
бушуе, шоргат у прасторы.
А ў моры высокая ходзіць хваля.
Зараз Айбаліта праглыне яна.
«Аб, калі я патану,
Калі пайду я да дна,
Што станецца з імі, з хворымі,
З маімі звярамі ляснымі?»
Але тут выплывае кіт:
«Сядай на мяне, Айбаліт,
І, як вялікі параход,
Цябе павязу я наперад!»
І сеў на кіта Айбаліт
І адно толькі слова паўтарае:
«Лімпапо, Лімпапо, Лімпапо!»
6
І горы ўстаюць перад ім на шляху,
І ён па гарах пачынае паўзці,
А горы ўсё вышэй, а горы ўсё страмчэй,
А горы сыходзяць пад самыя хмары!
«Аб, калі я не дайду,
Калі ў шляху прападу,
Што станецца з імі, з хворымі,
З маімі звярамі ляснымі?»
І зараз жа з высокай скалы
Да Айбаліту зляцелі арлы:
«Сядай, Айбаліт, верхам,
Мы жыва цябе давязем!»
І сеў на арла Айбаліт
І адно толькі слова паўтарае:
«Лімпапо, Лімпапо, Лімпапо!»
7
А ў Афрыцы,
А ў Афрыцы,
На чорнай
Лімпапо,
Сядзіць і плача
У Афрыцы
Сумны Гіпапо.
Ён у Афрыцы, ён у Афрыцы
Пад пальмай сядзіць
І на моры з Афрыкі
Без адпачынку глядзіць:
Ці не едзе ў карабліку
Доктар Айбаліт?
І гойсаюць па дарозе
Сланы і насарогі
І кажуць злосна:
«Што ж нету Айбаліта?»
А побач бегемотыкі
Схапіліся за жываты:
У іх, у бегемотыкаў,
Баляць жываты.
І тут жа страусята
Яны пазіраюць, як парасяты.
брат, шкада, шкада, шкада
Бедных страусят!
І адзёр, і дыфтэрыт у іх,
І воспа, і бранхіт у іх,
І галава баліць у іх,
І рыльца баліць.
Яны ляжаць і трызняць:
«Ну што ж ён не едзе,
Ну што ж ён не едзе,
Доктар Айбаліт?»
А побач прыкарнула
Зубастая акула,
Зубастая акула
На сонейку ляжыць.
брат, у яе малютак,
У бедных акулят,
Ужо дванаццаць сутак
Зубкі баляць!
І вывіхнуты плячо
У беднага коніка;
Не скача, не скача ён,
А горка-горка плача ён
І доктара кліча:
«Аб, дзе ж добры доктар?
Калі ж ён прыйдзе?»
8
але вось, глядзі, нейкая птушка
Усё бліжэй і бліжэй па паветры імчыцца.
На птушак, глядзіце, сядзіць Айбаліт
І капелюшом махае і гучна крычыць:
«Няхай жыве мілая Афрыка!»
І радая і шчаслівая ўся дзятва:
«Прыехаў, прыехаў! Ура! Ура!»
А птушка над імі кружыцца,
А птушка на зямлю садзіцца.
І бяжыць Айбаліт да бегематыкі,
І пляскае іх па жывоціках,
І ўсім па парадку
Дае шакаладку,
І ставіць і ставіць ім градуснікі!
І да паласатым
Бяжыць ён тыгранятам.
І да бедных гарбатых
Хворым верблюжатам,
І кожнага гогалем,
Кожнага могалем,
Гогаль-маголь,
Гогаль-маголь,
Гогаль-моголь пачуе.
Дзесяць начэй Айбаліт
не есць, не п'е і не спіць,
Дзесяць начэй запар
Ён лечыць няшчасных зверанят
І ставіць і ставіць ім градуснікі.
9
Вось і вылечыў ён іх,
Лімпапо!
Вось і вылечыў хворых.
Лімпапо!
І пайшлі яны смяяцца,
Лімпапо!
І скакаць і песціцца,
Лімпапо!
І акула Каракула
Правым вокам падміргнула
І рагоча, і рагоча,
Нібы хто яе казыча.
А малюткі бегемотыкі
Схапіў за жываты
І смяюцца, заліваюцца
Так што дубы дрыжаць.
Вось і Гіпа, вось Попа,
Гіпа-попа, Гіпа-попа!
Вось ідзе Гіпапатам.
Ён ідзе ад Занзібара.
Ён ідзе да Кіліманджара.
І крычыць ён, і спявае ён:
«Слава, слава Айбаліту!
Слава добрым дактарам!»
