ամեն գիշեր, Dawn գնում շուտ,
Ես ասում եմ ցտեսություն, կամենաս այրվում մահը,
Եւ կրկին, լուսաբացին մի ցուրտ օր,
Կյանքը ծածկել ինձ, եւ ես ոչնչացվել!
Ես հրաժեշտ եւ լավ, ցտեսություն եւ չար,
Եւ հույսը եւ վախը բաժանման երկրային,
Առավոտյան հանդիպում երկրի հետ կրկին,
Որ չար անեծք, ախ, լավ toskovaty!..
Աստված, Աստված, լի իշխանության եւ էներգետիկ,
Արդյոք դա հնարավոր է, որ դուք բոլորդ, ապրելու այս կերպ դրել,
է մահվան, ըստ առավոտյան երազանքների,
Քեզ, կարոտ, առանց հանգստյան bore?..
3 Դեկտեմբեր 1899
__________
*wee կարոտը (Lat.).
Մեծ բանաստեղծություն,որում բլոկի գլխավոր հերոսն է,և ամենից առաջ դա հենց ինքը ՝ Բլոկն էր, ցանկանում է այս կյանքը թողնել մահվան և քնի բնակավայրում. Սա իսկական բլոկի թեմա է. Այստեղ նա արդեն որոշ չափով շարունակում է բանաստեղծության մեջ Լերմոնտովի մտորումները “Ես մենակ եմ դուրս գալիս ճանապարհին”. Դե, թեման շարունակում է ինքը ՝ Միխայիլ Յուրիիչ Լերմոնտովը “Համլետ”,այսինքն ՝ դանիացի արքայազնի իրական մտորումները,հորինել է Շեքսպիրը մահվան երազանքի մասին,բայց ավելի լավատեսական մտքեր այս երազի մասին, քան Համլետը. Եվ արդեն քսաներորդ դարում ՝ Բլոկի հայրենակիցը,Լենինգրադի բանաստեղծ Գլեբ Սեմյոնովը բանաստեղծության մեջ շոշափում է նույն թեման “Իմաստության մասին”. Շատ հեղինակներ չէին վախենում այս թեմայից:,քանզի բանաստեղծությունն ու մահը նույնքան մոտ են, որքան փիլիսոփայությունն ու մահը. Ինչ կա անելու? Տխուր կյանք տառապանքներով ու ցավերով հագեցած սահմանին, նա այդպիսի մտքեր է նետում մարդկանց վրա,որ նրանք ի վիճակի են մնալ մարդու գլխում ՝ անկախ այս մտքերի կրողի տարիքից.