кожны вечар, толькі толькі пагасне зара,
Я развітваюся, жаданнем смерці гора,
І зноў, на досвітку халоднага дня,
Жыццё ахопіць мяне і змучыць мяне!
Я развітваюся і з добрым, развітваюся і з злым,
І надзея і жах расстання з зямным,
А раніцой сустракаюся зь зямлёю зноў,
Каб зло праклінаць, аб добра toskovaty!..
Божа, Божа, выкананы ўлады і сіл,
Няўжо ж усім Ты так жыць паклаў,
каб смяротны, выкананы ранішніх мар,
Аб Табе тоскованье без адпачынку нёс?..
3 снежні 1899
__________
*перадсвітальная туга (лац.).
выдатнае верш,у якім галоўны герой Блока,а перш за ўсё менавіта сам Блок, хоча сысці з жыцця ў мясціна смерці і сну. Гэта праўдзіва блокаўскай тэма. Тут ён ужо ў нейкай меры працягвае разважанні Лермантава у вершы “Выхожу один я на дорогу”. Ну а сам Міхаіл Юр'евіч Лермантаў працягвае тэму “Гамлета”,гэта значыць уласна разважанні дацкага прынца,прыдуманага Шэкспірам аб смяротным сне,але больш аптымістычныя думкі аб оном сне чым у Гамлета. А ўжо ў дваццатым стагоддзі зямляк Блока,ленінградскі паэт Глеб Сямёнаў тычыцца гэтай жа тэмы ў вершы “Аб мудрасці”. Гэтай тэмы не баяліся многія аўтары,бо паэзія і смерць таксама блізкія як блізкія і філасофія і смерць. А што рабіць? Сумная жыццё да мяжы насычаная пакутамі і болем, сама падкідвае такія думкі людзям,што здольныя знаходзіцца ў чалавечай галаве незалежна ад узросту носьбіта дадзеных думак.