кожны вечар, толькі толькі пагасне зара,
Я развітваюся, жаданнем смерці гора,
І зноў, на досвітку халоднага дня,
Жыццё ахопіць мяне і змучыць мяне!
Я развітваюся і з добрым, развітваюся і з злым,
І надзея і жах расстання з зямным,
А раніцой сустракаюся зь зямлёю зноў,
Каб зло праклінаць, аб добра toskovaty!..
Божа, Божа, выкананы ўлады і сіл,
Няўжо ж усім Ты так жыць паклаў,
каб смяротны, выкананы ранішніх мар,
Аб Табе тоскованье без адпачынку нёс?..
3 снежні 1899
__________
*перадсвітальная туга (лац.).
